Οι κιρσοί των φλεβών όλων των γνωστών τύπων αγγειακής παθολογίας είναι πιο συνηθισμένες. Δώστε προσοχή στην επικεφαλίδα του άρθρου: Το πιο συνηθισμένο υλικό λαμβάνεται υπόψη σε αυτό το υλικό. Ωστόσο, άλλες επιλογές εμφανίζονται σχετικά λιγότερο συχνά, αλλά συνεχώς πέφτουν στην οπτική περιοχή των εξειδικευμένων και σχετικών ειδικών. Αυτές είναι, για παράδειγμα, η επέκταση των φλεβών του οισοφάγου, του σπόρου, της μικρής λεκάνης κλπ. Με άλλα λόγια, ο όρος "επέκταση της κιρσού" μόνο και αποκλειστικά συνδεδεμένη με τα κάτω άκρα που ασκούνται στην καθημερινή ομιλία θα ήταν λάθος. Στο επαγγελματικό περιβάλλον, ωστόσο, εξακολουθεί να παρατηρείται μια ορισμένη ορολογική ποικιλομορφία: σε ορισμένες πηγές, οι "κιρσοί φλέβες" χρησιμοποιούνται σε ορισμένες πηγές, σε άλλες η "επέκταση της κιρσούς" διαχωρίζεται από την "νόσο της νόσου" κ.λπ.
Οι κιρσοί των κάτω άκρων είναι μια πολύ δυσάρεστη πολυσυμπωματική ασθένεια, συνοδευόμενη από αξιοσημείωτες εξωτερικές εκδηλώσεις. Το καλλυντικό ελάττωμα στα πόδια συνήθως τρέχει με τα χρόνια και πολλοί ασθενείς (κυρίως θηλυκά) ανησυχούν πολύ περισσότερο από τις αιμοδυναμικές διαταραχές και τις οργανικές αλλαγές στους φλεβικούς τοίχους. Τέτοιοι ασθενείς ή περισσότεροι ασθενείς τείνουν να αποδίδουν μεθόδους και μεθόδους για την "εξάλειψη των κιρσών φλεβών" σε μια ποικιλία ενδομιστιστών, στην καλύτερη περίπτωση αβλαβής και μερικές φορές σφίγγουν σημαντικά την κατάσταση. Εν τω μεταξύ, οι μη επεξεργασμένες, παραμελημένες μορφές φλεβικής παθολογίας επηρεάζονται από τις πιο σοβαρές συνέπειες και με τα πρώτα συμπτώματα (βλ. Παρακάτω), πρέπει να συμβουλευτεί έναν γιατρό, αν είναι δυνατόν.
Κατά την επιστροφή του ζητήματος του επιπολασμού, πρέπει να βρεθεί ένα ευρύ φάσμα δημοσιευμένων επιδημιολογικών αναθεωρήσεων. Αυτό οφείλεται εν μέρει στις περιφερειακές διαφορές και τις τάσεις που σχετίζονται με την ηλικία (όσο μεγαλύτερη είναι η εξέταση, τόσο περισσότερο το ποσοστό των κλινικά σημαντικών περιπτώσεων σε αυτήν), εν μέρει η διαφορά στις διαγνωστικές προσεγγίσεις, αλλά ο κύριος λόγος για τη στατιστική ασάφεια είναι ότι προφανώς αναλύεται η σχεδίαση των μελετών. Σε άλλες περιπτώσεις, ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού εξετάζονται ειδικά σε αυτή την ασθένεια, στις οποίες καταγράφονται χαρακτηριστικά συμπτώματα και στη συνέχεια αξιολογείται η πραγματική συχνότητα της εμφάνισής τους στον γενικό πληθυσμό. Ακόμη και αν απορρίψετε ακραίες αξιολογήσεις, η κατάσταση με τις κιρσοί των κάτω άκρων είναι πολύ καταθλιπτική: σε ένα ή ένα ή στον άλλο βαθμό, τουλάχιστον το 55-65% των γυναικών και το 15-25% των ανδρών υποφέρουν από την ηλικία των ελαστικών. Μια τέτοια βαθιά ανισορροπία μεταξύ των δαπέδων οφείλεται σε ανατομικές και ορμονικές διαφορές καθώς και στην αναπαραγωγική λειτουργία μιας γυναίκας (εγκυμοσύνη, γέννηση), η οποία σε πολλές περιπτώσεις γίνεται άμεση προϋπόθεση για την ανάπτυξη φλεβικών ασθενειών.
Η τάση "αναζωογόνησης" τέτοιων παθολογιών μπορεί να διαταραχθεί μόνο από τη μέση ηλικία της εμφάνισης της νόσου.
Αιτιολογικό
Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να σημειωθεί ότι η επέκταση της κράμπας δεν διαγιγνώσκεται με αρτηρίες: αυτή η "κατάρα" είναι στις φλέβες. Οι αρτηρίες είναι βέβαια επίσης ευαίσθητες και προδιάθετες για διάφορες παθολογικές αλλαγές, αλλά στην περίπτωση αυτή συχνά παρατηρούνται ανευρύσματα (τοπικές γλοιές), αθηροσκλήρωση, διάφοροι τύποι παρεμπόδισης (διεύρυνση του αυλού), θρομβοεμβολισμός (αποκλεισμοί) κλπ. Σε σύγκριση με την αρτηριακή, οι φλεβικοί τοίχοι είναι λιγότερο ανθεκτικοί και ελαστικοί, λιγότερο ανθεκτικοί σε σχηματισμούς επέκτασης υπό φορτίο ή εσωτερική πίεση. Είναι ευκολότερο να γίνουν πολύ λεπτότερο και εν μέρει διαπερατό, πράγμα που σημαίνει ότι η σφράγιση του αίματος ή των μεμονωμένων φατριών του μπορεί να ξεκινήσει μέσω του φλεβικού τοίχου. Το γεγονός ότι οι κιρσοί των φλεβών στα κάτω άκρα παρατηρούνται συχνότερα για την απελευθέρωση των χεριών είναι η παθολογία της σπονδυλικής στήλης). Το σύνολο του σωματικού βάρους βασίζεται στα πόδια, το οποίο δημιουργεί ένα ασυνήθιστα υψηλό φορτίο στις αρθρώσεις και στο κυκλοφορικό σύστημα. Είναι αξιόπιστα γνωστό ότι οι άνθρωποι υπέφεραν από κιρσοί στην αρχαιότητα. Στη συνέχεια, η κυρίαρχη αιτία ήταν προφανώς η συνεχής φθορά των βαρών. Αυτός ο παράγοντας είναι σημαντικός σήμερα (ορισμένοι τύποι αθλητισμού και εργασίας), καθώς ο πολιτισμός έχει αναπτυχθεί, ειδικά τα τελευταία εκατό ή δύο χρόνια. Οι παράγοντες άμεσου κινδύνου περιλαμβάνουν την παχυσαρκία, την έλλειψη φυτών στη διατροφή, τους τραυματισμούς (συμπεριλαμβανομένης της χειρουργικής, π.χ. θρόμβωση των βαθιών φλεβών και της ταυτόχρονης φλεγμονής (θρομβοφλεβίτιδα) οδηγούν σε σοβαρές αλλαγές στο φλεβικό σύστημα των ποδιών,
Ανεξάρτητα από αυτό, πρέπει να ειπωθεί κανείς για το μάθημα καπνού, το οποίο σωστά αναφέρεται ως "δολοφόνος των φλεβών". Η σύνδεση είναι τόσο προφανής και περιορισμένη που πολλοί εμπειρογνώμονες καθορίζουν έντονα την κατάσταση για μια πλήρη απόρριψη του καπνίσματος πριν από την έναρξη της θεραπείας. Οι δεοντολογικές πτυχές μιας τέτοιας ιατρικής θέσης μπορούν να υποστηριχθούν (πρόσφατα ο δημαγωγικός όρος "ο σοβινισμός του μη -υποβλητοποίησης" έχει εμφανιστεί ακόμη), αλλά αν αυτή η ασθένεια δεν παρατηρηθεί, η θεραπεία γίνεται αυτόματα χωρίς νόημα και άχρηστη, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ένας ενθουσιώδης καπνιστής, ο οποίος στην περίπτωση αυτή απαιτεί την άσκηση του δικαιώματος ιατρικής βοήθειας, μοιάζει με τοξικομανή που αναμένεται να εξαλείψει το σύνδρομο εθισμού και απόσυρσης, αλλά θα συνεχίσει να παίρνει ναρκωτικά.
Στο οργανικό, ανατομικό επίπεδο, η κύρια αιτία των κιρσών είναι η αποτυχία των φλεβικών βαλβίδων που πρέπει να αποκλείσουν τη ροή επιστροφής (ροή αίματος προς κατεύθυνση σε σύγκριση με το φυσιολογικό, που παράγει υπερβολική πίεση στις φλέβες). Με την εξέταση των αιτιών και των μηχανισμών ανάπτυξης μιας δυσλειτουργίας βέρβιας βαλβίδας με την ανάπτυξη των πρώτων μεθόδων της χειρουργικής διόρθωσης στα τέλη του 19ου αιώνα, η σύγχρονη φλεβολογία ξεκίνησε ως ιατρική επιστήμη των ασθενειών των φλεβών, μεθόδων θεραπείας και πρόληψης.
Γενικά, είναι απαραίτητο να παραδεχτούμε ότι η αφθονία των λόγων που περιγράφηκαν παραπάνω - η έννοια καθεμιάς από κάθε μελέτη επαναλαμβάνεται και επιβεβαιώνεται αξιόπιστα από μεγάλες μελέτες - δεν είναι ακόμα ένα σύστημα. Κάτω από σχεδόν τις ίδιες συνθήκες κάτω από τις ίδιες, προφανώς προφανώς συνδυασμούς παραγόντων κινδύνου, οι κιρσοί των φλεβών των κάτω άκρων και η πρόοδος και η πρόοδος αναπτύσσονται σε ένα άτομο και από την άλλη φλέβα παραμένουν άθικτα για δεκαετίες. Αυτό δείχνει ότι η αιτιοπαθογένεση δεν έχει αποσαφηνιστεί μέχρι το τέλος και ότι ακόμη και οι πιο αποτελεσματικές σύγχρονες θεραπευτικές στρατηγικές παραμένουν στην πραγματικότητα παρηγορητικές. Ωστόσο, η φλεβολογία αναπτύσσεται εξαιρετικά δυναμικά σήμερα και οι "ελλείπουσες συνδέσεις" στις γνώσεις μας για τις κιρσοί φλέβες πιθανότατα εντοπίζονται και εξετάζονται στο προβλέψιμο μέλλον.
Συμπτώματα
Συχνά η συγκρότηση ή τα πρώτα συμπτώματα των ασθενειών κυκλοφορίας του φλεβικού αίματος είναι υποδόρια αστέρια ή ένα δίκτυο των μικρών αιμοφόρων αγγείων των εκτεταμένων και ορατών και ορατών. Στη συνέχεια, οι κόμβοι που διογκώνονται ή σε συστάδες βρίσκονται στα μοσχάρια. Τα πόδια με κιρσοί φλέβες διογκώνονται και κουρασμένοι, πολλοί ασθενείς διαμαρτύρονται για συχνές οδυνηρές κράμπες στα πόδια (συμπεριλαμβανομένης της νύχτας), το αίσθημα φαγούρα, θερμότητα, σέρνεται "χήνες" κλπ. Ελλείψει θεραπείας, οι φλέβες της θεραπείας μπορεί να γίνουν περίπλοκες. Η αιμορραγία σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι πολύ ισχυρή και να οδηγήσει σε μαζική απώλεια αίματος.
Διάγνωση
Ένας έμπειρος φλεβολόγος αναγνωρίζει τις κιρσοί από την πρώτη φευγαλέα εμφάνιση. Ωστόσο, μια πρόσθετη εξέταση είναι βέβαια απαραίτητη ως λεπτομερής ιστορία και καταγγελίες. Υπάρχουν διάφορα ειδικά λειτουργικά δείγματα και από τις μεθόδους των οργανικών μεθόδων είναι η καλύτερα υπεύθυνη αγγειογραφία της εφαρμογής ακτίνων Χ και του υπερηχογράφου στον τρόπο σάρωσης Duplex Doppler.
Θεραπεία
Τις τελευταίες δεκαετίες, η ειδικότητα "φλεβολογία" έχει συνήθως ερμηνευθεί ως συνώνυμη για την αγγειακή χειρουργική. Ως εκ τούτου, ήταν σιωπηρά σιωπηρά σιωπηρά ότι δεν μπορεί να υπάρξει μη χειρουργική θεραπεία της φλεβικής παθολογίας. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά και οι κύριες μετατοπίσεις σχετίζονται με τα τελευταία 15 έως 20 χρόνια. Το μάθημα για χρήση - όπου είναι δυνατόν και εμφανίζεται - είναι μόνο μερικές μέθοδοι υψηλής τεχνολογίας και μικρο -επεμβατικές μέθοδοι σε όλες τις χειρουργικές ειδικότητες και η θεραπεία των κιρσών των φλεβών στα πόδια δεν συνεπάγεται απαραιτήτως μια "μεγάλη" λειτουργία. Κατά κανόνα, η θεραπεία είναι περιεκτική και, σύμφωνα με τα συντηρητικά μέτρα, αρχίζει ενδείξεις, φαρμακευτικά προϊόντα, αντιπηκτικά και αντι -παράγοντες και αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μόνο μια ελαστική συσχέτιση ή συμπίεση πλέξιμο εσώρουχα μετά από να συμβουλευτείτε έναν γιατρό (ιδιαίτερα η τεχνική επίδεσμου θα πρέπει να εξηγηθεί λεπτομερώς - από τα δάχτυλα, με την υποχρεωτική καταγραφή της φτέρνας και τη σταδιακή αποδυνάμωση της συμπίεσης πιο κοντά στο γόνατο). Τα θεραπευτικά μαθήματα αθλητισμού, οι μέθοδοι νερού, η διατροφή (είναι επίσης απαραίτητο να εξομαλυνθεί το σωματικό βάρος) και η hirudotherapy είναι αποτελεσματικές.
Ωστόσο, οι κιρσοί παραμένουν χειρουργική ασθένεια, δηλαδή Η. Η ριζική επίδραση μπορεί να επιτευχθεί μόνο με χειρουργική επέμβαση. Υπάρχουν πολλές συγκεκριμένες τεχνικές φλεβικτομής - η απομάκρυνση των φλεβών που δεν φθάνουν στην υπόλοιπη λειτουργικότητα του κανόνα. Ταυτόχρονα, οι ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι που έχουν αναφερθεί παραπάνω είναι περαιτέρω εξαπλώνεται ότι έχουν πολλά πλεονεκτήματα (λιγότερο τραυματικά, η πιθανότητα θεραπείας εξωτερικών ασθενών "μία ημέρα", η έλλειψη στραβισμένων καλλυντικών ελαττωμάτων κ.λπ.). Η πιο ελπιδοφόρα και αποτελεσματική από αυτές τις μεθόδους περιλαμβάνει τη σκληροθεραπεία (τεχνητό ψεκασμό, τη θεραπεία "συγκόλλησης" (συμπεριλαμβανομένης της ενδοφλέβιας), της διαστολής ραδιοσυχνοτήτων (ένας λεπτός ανιχνευτής εισάγεται στη φλέβα επειδή οι τοίχοι είναι "σφραγισμένοι".
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αποτελεσματικότητα της θεραπείας σε αυτή την περίπτωση εξαρτάται άμεσα από το στάδιο στο οποίο ο ασθενής πηγαίνει για βοήθεια. Δεν είναι απαραίτητο να φέρει το θέμα στη "μεγάλη" λειτουργία: οι κιρσοί των κάτω άκρων θεραπεύονται πλήρως σήμερα, αλλά αυτή η ασθένεια δεν έχει γίνει.